Εν αρχή ην το WEB 3: Τι σημαίνει «αποκέντρωση» στον digital κόσμο;

Έφτασε τελικά η στιγμή που η ζωή μας θα τρέχει σχεδόν αποκλειστικά μέσα από τα pixels της οθόνης μας;

Με το Web 2 να βρίσκεται σε αποδρομή, τo Web 3 έρχεται να συμπληρώσει το εικονικό κενό και να αποτελέσει το προπύργιο για τη νέα τάξη  πραγμάτων που θα κυριαρχήσουν στο ψηφιακό οικοσύστημα. To Web 3 βάζει ακόμα πιο δυναμικά στο παιχνίδι τους Web & Game Developers και τους 3D Animators, εκτοξεύοντας τόσο τη ζήτηση όσο και το κασέ τους.

Η «ισχύς εν τη ενώσει» των κεντρικοποιήμενων πλατφορμών άρχισε να καταρρέει, αφού κάθε συνεταιριστικό ντουέτο κατέληγε να «σπάει» στα δύο και να οδηγείται στον ανταγωνισμό, μπαίνοντας σε ένα ατελείωτο «κυνήγι» developers, creators και χρηστών. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις εκείνες της Microsoft και της Netscape, της Apple και της Epic, της Google και της Yelp, καθώς και των Facebook και Zynga.

Το Web 3 ρίχνει όλα τα «φώτα» στα blockchains, δηλαδή τους αποκεντρωμένους υπολογιστές που ανήκουν σε όλους, αλλά ταυτόχρονα δεν ανήκουν σε κανένα. Mπορείς να είσαι χρήστης αυτών, να «χτίζεις» την ψηφιακή σου περιουσία με NFTs αποκτώντας virtually από έργα τέχνης μέχρι εικονικά οικόπεδα, κάνοντας ακόμα και συμβόλαια για αυτά, ενώ γεμίζοντας με tokens το ψηφιακό σου πορτοφόλι έχεις τη δύναμη να πουλάς και να αγοράζεις μέσα σε nanoseconds ό,τι φανταστείς. Κυριολεκτικά ό,τι φανταστείς, αφού ό,τι συμβαίνει στο 3D κόσμο περνά στη φαντασία και μένει εκεί, μέχρι ο χρήστης να κάνει monetize όσα ψηφιακά απέκτησε.

Η δημιουργία αυτής της digital «Μονόπολης»  κάθε άλλο από απότομα κλιμακώθηκε. Νικητές και χαμένοι δεν υπάρχουν με τη συμβατική έννοια, αφού πρόκειται για ένα παιχνίδι που δεν τελειώνει ποτέ. Κι αν η ψηφιακή μετάβαση φαντάζει ακραία, στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα στην οποία ήδη βρισκόμαστε.

Αν  μετατραπούμε για λίγο σε παρατηρητές του εαυτού μας, θα διαπιστώσουμε πως το μεγαλύτερο ποσοστό της καθημερινότητάς μας το περνάμε μπροστά από τη μικροσκοπική οθόνη του κινητού μας ή την κάπως πιο «άνετη» οθόνη του PC ή το laptop μας  – η TV παραλείπεται γιατί παραείναι ξεπερασμένη για τα δεδομένα της εποχής. Και κάπως έτσι, η οθόνη γίνεται το παράθυρο στον κόσμο μας, που όχι απλά μας κόβει τη θέα στον ορίζοντα, αλλά δε μας επιτρέπει καν να φανταστούμε τι μπορεί να βρίσκεται πίσω από τους ατελείωτους κώδικες.

Πόσες φορές έχεις βρεθεί σε μια συναυλία και τη στιγμή που ακούγεται το αγαπημένο σου τραγούδι επιλέγεις να ζήσεις (;) εικονικά τη στιγμή, μειώνοντας σε κλίμακα μεγέθους τον καλλιτέχνη  όσο τον κοιτάς μέσα από το app του Instagram, απλά και μόνο για να μη χάσεις το επικό «στόρι»;

Η επικοινωνία είναι άμεση και γρήγορη, αλλά ταυτόχρονα πολύπλοκη και καθόλου προσωποκεντρική, με τους χρήστες να γίνονται αντιληπτοί απλά σαν ένα μέρος ενός πολυπλόκαμου και χαοτικού δικτύου, που το μόνο που τους διαφοροποιεί είναι το user name τους. Το αποτέλεσμα είναι να χάνονται μέσα στο διαδικτυακό σύμπαν, όπου όλα αλλάζουν με ταχύτητα φωτός.

H επέλαση του Metaverse, του OnlyFans και των Crypto Influencers τελικά ανοίγει έναν κόσμο ευκαιριών ή μια άβυσσο που όσο πιο βαθιά της μπαίνεις τόσο χάνεις το δρόμο της επιστροφής στην πραγματική ζωή, όσο και το νόημά της;