When in Cannes: Oι Έλληνες δημιουργοί ταξιδεύουν στη Γαλλική Ριβιέρα

Η αυλαία του μακροβιότερου κινηματογραφικού φεστιβάλ άνοιξε, με ta private jets των cine-αστέρων να προσγειώνονται το ένα μετά το άλλο στη Γαλλική Ριβιέρα. Το Φεστιβάλ των Καννών, αποτελεί έναν από τους κορυφαίους θεσμούς, που  τιμά τις Oπτικοακουστικές Tέχνες, φέρνοντας –μεταφορικά πάντα – σε γκρο πλαν τους πρωταγωνιστές που θα γεμίσουν τις οθόνες των θερινών cinema τις ζεστές νύχτες που ακολουθούν.

Το Σεπτέμβριο του 1939, το Φεστιβάλ των Καννών, ένας από τους διασημότερους θεσμούς της 7ης Τέχνης, κάνει το «ντεμπούτο» του. Εμπνευστής του, ο Louis Lumière, ο οποίος διατηρεί τη συνεπιμέλεια  ενός «απογόνου», που ονομάστηκε Κινηματογράφος και έμελε να αναπτυχθεί  και εν τέλει να γιγαντωθεί, κυριαρχώντας στην παγκόσμια βιομηχανία του θεάματος.

Εκείνη τη βραδιά, οι προβολείς άναψαν και μαζί με το φιλμ που ξετυλιγόταν από τη ροδέλα, «ξετυλίχθηκε» και το σενάριο της Παναγίας των Παρισίων, της πρώτης ταινίας που προβλήθηκε στην πολυετή πορεία του Φεστιβάλ.  Τα αμέτρητα οn & off που ακολούθησαν, έκαναν τις γραμμές στις σελίδες του αφηγήματός του κορυφαίου φεστιβάλ να μένουν ημιτελείς, αρχικά λόγω του ξεσπάσματος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και στη συνέχεια εξαιτίας των προβλημάτων που αυτός άφησε στον απόηχό του. Ενώ, δεν ήταν λίγες και οι συγκυρίες που έθεσαν νέα εμπόδια στη διεξαγωγή του, όπως η φοιτητική εξέγερση του Μαΐου του ‘68.

Ο ελληνικός κινηματογράφος, κατάφερε να εισχωρήσει στους κύκλους των διεθνών lobbies, κερδίζοντας σταδιακά την προσοχή των συντελεστών της διοργάνωσης. Το 1998 ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος πέτυχε τη σημαντικότερη διάκριση που κατάφερε ποτέ Έλληνας δημιουργός στην ιστορία του Φεστιβάλ. Η ταινία του «Μια αιωνιότητα και μία μέρα» αποσπά το Χρυσό Φοίνικα, αλλά και τις «χρυσές» κριτικές των διεθνών μέσων της εποχής!

Το 1955, η Μελίνα Μερκούρη έκλεψε τις εντυπώσεις με την ερμηνεία της στην ταινία «Στέλλα», χωρίς όμως να κατορθώσει να συμπεριλάβει στις αποσκευές της κατά την αναχώρησή της από τις Κάννες και το Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού. Μια καλλιτεχνική… αδικία που αποκαταστάθηκε με την παρέμβαση της  Isa Miranda, μέλους της τότε επιτροπής, που θεσμοθέτησε -ειδικά για τη Μελίνα Μερκούρη- Βραβείο Ερμηνείας με την ονομασία Isa Miranda.

Μια πενταετία αργότερα, το 1960, η Μελίνα Μερκούρη επέστρεψε δυναμικά στις Κάννες, ως πρωταγωνίστρια του «Ποτέ την Κυριακή», όχι απλά διεκδικώντας, αλλά κατακτώντας αυτή τη φορά το Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού.

Το 1962 η «Ηλέκτρα» του Μιχάλη Κακογιάννη κερδίζει μια θέση στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ, με τη “Le Monde” να μιλά για ένα «εκπληκτικό κατόρθωμα». Η ταινία αποκάλυψε στο διεθνές κοινό τα χαρακτηριστικά τις ευριπίδειας  τραγωδίας, με το σκηνοθέτη να επιστρέφει θριαμβευτικά στην Ελλάδα, έχοντας κατακτήσει το Βραβείο Καλύτερης Κινηματογραφικής Μεταφοράς. 

Ο Γιώργος Λάνθιμος, εμβληματική παρουσία του ρόστερ της νεότερης γενιάς σκηνοθετών και γνήσιος εκπρόσωπος του ρεύματος Greek Weird, απέσπασε απανωτές διακρίσεις για τα ιδιαίτερα φιλμ του, που αν-ισορροπούν ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο και σε έναν κόσμο κινηματογραφικής μυθοπλασίας, παραλογισμού και παραβολών. Το 2009, o «Κυνόδοντας» έκανε πρεμιέρα στο γαλλικό φεστιβάλ, κερδίζοντας τα Βραβεία «Ένα Κάποιο Βλέμμα» και «Νεότητας». Το 2015, o «Aστακός» εξέπληξε ευχάριστα την Κριτική Επιτροπή, αποσπώντας το ομώνυμο Βραβείο. Το 2017, ήρθε για να συμπληρώσει την τριάδα των επιτυχιών του, αφού «Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού» τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου.

Το ΙΕΚ ΑΚΜΗ, ανταποκρινόμενο στις εξελίξεις και τις επιταγές της σύγχρονης βιομηχανίας του θεάματος, προσφέρει τα πληρέστερα προγράμματα κινηματογραφικών σπουδών, όπως Σκηνοθεσία, Εικονοληψία και Μοντάζ, με τους αποφοίτους του να διαπρέπουν όχι μόνο στο χώρο του Cinema, αλλά και των Media.

Ανάμεσά τους, ο Θανάσης Νεοφώτιστος, που παρακολούθησε την πρεμιέρα της ταινίας του «Λεωφόρος Πατησίων» να στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 2018, από την πρώτη σειρά, δίπλα στους VIP προσκεκλημένους, ενώ  ένα χρόνο μετά, στο Κλερμόν-Φεράν, το ίδιο φιλμ απέσπασε 3 διακρίσεις.

Ο Αλέξανδρος Σιπσίδης το 2017 παρουσίασε την πρώτη του μεγάλου μήκους κινηματογραφική απόπειρα, που τιτλοφορήθηκε ως «Μπλε Βασίλισσα». Πλέον, τις ημέρες που δεν κάθεται στην καρέκλα του σκηνοθέτη μετρώντας τις φορές που ανοίγει και κλείνει η κλακέτα, βρίσκεται ανάμεσα στα μέλη επιτροπών διαφόρων κινηματογραφικών διοργανώσεων, όπως το Φεστιβάλ Ανατομίας Εγκλήματος και Τρόμου.

Η Γεωργία Σωτήρχου, με την ταινία της «Στο Δωμάτιο» να κερδίζει το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Δράματος, το 2019. Ο Έκτορας Σακάλογλου πέρα από διακρίσεις, «μετρά» και το ενδιαφέρον της Amazon να αγοράσει την ταινία του Yazidi. Φυσικά, η απάντησή του ήταν θετική.

To cinema αποτελεί ένα άνευ αισθητών ορίων πλαίσιο, εντός του οποίου γίνεται η σύνθεση ενός μοναδικού κόσμου ιδεών, φαντασίας, συναισθημάτων και προβληματισμών κάθε δημιουργού. Δεν υπόκειται σε συμβάσεις και περιορισμούς, δε χωρά σε στερεοτυπικά «καλούπια» και φυσικά δε γνωρίζει σύνορα, αφού η 7η τέχνη ταξιδεύει και μας ταξιδεύει παντού.