Καμία ομάδα… αίματος: σπάστε τον κύκλο τώρα!

Σημείο μηδέν για την οπαδική βία και το ελληνικό ποδόσφαιρο, με την κοινωνία να στέλνει ηχηρό μήνυμα μηδενικής ανοχής στους χούλιγκαν και την τυφλή βία. Ο σπουδαστής αθλητικής δημοσιογραφίας του ΙΕΚ ΑΚΜΗ, Μάνος Αλαρούπι, αποτυπώνει τις σκέψεις του για τα όσα ζούμε αυτές τις ημέρες στη Θεσσαλονίκη.

«Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Δευτέρας (1/2), ο 19χρονος Αλκιβιάδης Καμπανός άφησε την τελευταία του πνοή στο πεζοδρόμιο της οδού Θεόδωρου Γαζή, στη Χαριλάου. Ο Άλκης βγήκε μία βόλτα με τους φίλους και δέχτηκε επίθεση από χούλιγκαν λίγα μέτρα μακριά από το «Κλεάνθης Βικελίδης», επειδή δεν τους άρεσε η ομάδα που υποστήριζε. Τα τελευταία του λόγια ήταν: “Σας παρακαλώ μη με χτυπάτε άλλο”.

Αυτή η εν ψυχρώ δολοφονία συγκλόνισε όλη την Ελλάδα. Ένωσε για λίγο το ταλαιπωρημένο ελληνικό ποδόσφαιρο. Σε όλους τους αγώνες της 21ης αγωνιστικής ημέρας του Πρωταθλήματος Super League Interwetten θα τηρηθεί ενός λεπτού σιγή, στη μνήμη του αδικοχαμένου παιδιού. Ο Άλκης θα μπορούσε να ήταν ο καθένας μας, ο φίλος μας, ο αδερφός μας, ο πατέρας μας…

“Για κάθε Άλκη”: Tο σύνθημα των μαθητών του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η Ελληνική Αστυνομία συνέλαβε τον 23χρονο δολοφόνο του νεαρού φιλάθλου του Άρη, ο οποίος ομολόγησε την αποτρόπαια πράξη του. Είναι πολύ πιθανό να συλληφθούν και οι υπόλοιποι δράστες, καθώς η αστυνομία βρίσκεται κοντά στα ίχνη τους.

Λύπη, θυμός, στεναχώρια και οργή είναι κάποια από τα συναισθήματα που νιώθουμε εμείς, οι νέοι, αλλά και όλη η κοινωνία. Τίποτα, όμως, δε συγκρίνεται με αυτό που βιώνουν οι γονείς του Άλκη. Μία μάνα δε θα ξαναδεί τον γιο της, δε θα του ξαναμιλήσει, δε θα τον ξανά αγκαλιάσει… και όλα αυτά επειδή ήταν Άρης. Ο πατέρας του χθες, στην κηδεία, φώναζε: “Αφήστε με να πάω μαζί του”. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να απαλύνει την οδύνη αυτών των ανθρώπων.

Ελπίζουμε αυτό να είναι το τελευταία αίμα που χύνεται. Εκτός από το να φοβόμαστε να πηγαίνουμε στο γήπεδο, έχουμε φτάσει στο σημείο να φοβόμαστε ακόμα και να κυκλοφορούμε. Μάλλον έχουμε αποτύχει ως κοινωνία. Έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ για να καταλάβουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Δεν είναι πια ένα μεμονωμένο περιστατικό.

Μία -ακόμη- αθώα ζωή χάθηκε χωρίς λόγο και αιτία. Ποιος είναι ο λόγος; Επειδή υποστήριζε μία άλλη ομάδα; Μα, ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο υπάρχουν για να ενώνουν τον κόσμο και όχι για να τον σκοτώνουν! Πριν μερικά χρόνια χάθηκε ο 24χρονος Νάσος, επειδή ήταν ΠΑΟΚ. Το 2020 έφυγε από τη ζωή ο Τόσκο, γιατί ήρθε από τη Βουλγαρία να παρακολουθήσει έναν αγώνα του Άρη. Τώρα ήταν η σειρά του Άλκη. Πότε θα σταματήσει όλο αυτό; Είναι άδικο, είναι αδιανόητο να θρηνούμε αθώους ανθρώπους, επειδή αποφάσισαν να υποστηρίζουν μία ποδοσφαιρική ομάδα.

Τις ημέρες αυτές, τα μηνύματα για το χαμό του Άλκη είναι πολλά. Τις τελευταίες ώρες φιγουράρει στα δελτία ειδήσεων και στα social media η συγκινητική κίνηση του Πειραματικού Σχολείου Θεσσαλονίκης. Οι μαθητές έγραψαν με τις τσάντες τους το σύνθημα: “Για κάθε Άλκη” και σχημάτισαν μία ανθρώπινη αλυσίδα γύρω από αυτό. Ομάδες, ποδοσφαιριστές, προπονητές, παράγοντες έστειλαν τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια του παιδιού. Όλα αυτά είναι κάτι, αλλά δεν είναι αρκετά. Βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν για την οπαδική βία και το ελληνικό ποδόσφαιρο, με την κοινωνία απαιτεί σύσσωμη τον αφανισμό των οπαδικών συνδέσμων που υποστηρίζουν και τρέφουν τον χουλιγκανισμό. Κάποιοι μιλούν για επαναφορά της τακτικής Θάτσερ,που έδιωξε τους χούλιγκαν από τα γήπεδα, χωρίς να υπολογίσει το πολιτικό κόστος.

Και μέσα σε όλα αυτά, μια αχτίδα ελπίδας, από τον ίδιο τον πατέρα του τραγικά αδικοχαμένου Άλκη. Παρά τον δυσβάσταχτο πόνο και τη θλίψη του, ζήτησε να διεξαχθεί μία φιλική αναμέτρηση ανάμεσα σε Άρη – ΠΑΟΚ, για να φωτιστεί το μήνυμα ότι το ποδόσφαιρο ενώνει και ότι οι ομάδες είναι αντίπαλες μόνο για 90 λεπτά, μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Αν δεν αλλάξει κάτι τώρα, τότε πότε;

Ο Αλκιβιάδης Καμπανός θυσιάστηκε για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Ο Αλκιβιάδης Καμπανός είναι πια ο δικός μας ήρωας.

Καλό ταξίδι Άλκη, αναπαύσου εν ειρήνη!»